Վերջին տերևը, դա հետաքրքիր և շատ գեղեցիկ բառակապակցություն է, այն կարող է ինչպես աշնան սկզիբը խորհրդանշել, այդպես էլ ձմռանը, հիմնավորեմ ՝ աշնան սկիզբը — բոլոր տերևները թափել են, գունափոխվել, ամենատգեղ ծառի վրա, բակի ամենածերում մնացել է մեկ տերև և այն դանդաղ․․․ ընկնելով դիպչում է սառը և չորացած սրածայր խոտին, միանալով իր ընկերներին և զգալով սառը և չոր քամին կամաց․․․կամաց չորանալով ցույց տալիս, որ եկել է աշունը։
Նույն բանը կարող է լինել նաև ձմռան սկզբին, ասելով , որ բոլոր ընկաց տերևները ձնապատվել են, և հասկանալով, որ եկել է իրենց ժամանակը, լուծվում են խոնավ ձյան և սառույցի մեջ, բայց այն տեղ, որտեղ ձյունը դեռ չէր հասել, կար մի տերև, որը գոյատևել էր․ և այն գիշերը, երբ մարդիկ շամպայնով լի գավաթներով սպասում են հաջորդ տարվան, երբ կենդանիները սառելով և դողալով ման են գալիս թաքստոց, երբ ձյունը անձրևի պես թափում է խոնավ ասֆալտին և չոր խոտին , երբ մարդիկ երջանիկ են իրենց հարազատների հետ միասին, ձյունը ագահաբար խորտակում է նաև այդ տերևը բերելով նոր տարի։Ինձ թվում է դուք հասկացաք, որ այդ վեռնագիրը ստեղծագործական ուղեղով և մտածելակերպով մարդկանց համար շատ հնարավորություններ է տալիս։
Комментариев нет:
Отправить комментарий